Het was ook wel een bende, af en toe, in de Jongeren Ontmoetings Plaats in Vogelwaarde. Dat er geklaagd werd door de buurt, snappen Christian en Niels best. Samen met graffitischrijvers Mischa Serrarens en zijn zoon Niobe knapten ze hun hangplek op.
Christian Joziasse (20) en Niels Mangnus (19) keken er wel een beetje van op toen ze in de media lazen dat de buurt zo’n last had van de hangjongeren in Vogelwaarde, zeker toen ze hoorden dat sommige mensen zelfs bang voor hen waren. Dát was niet de bedoeling en ook niet nodig, beseften ze. “Jammer dat er nooit iemand met ons is komen praten!”
Slechte naam
De jongeren komen regelmatig met een groep samen onder de overkapping achter het dorpscentrum van Vogelwaarde, vlak naast de basisschool en een speeltuintje. Soms zijn ze er met z’n vijven, soms met wel dertig jongens en meiden tegelijk. Het is een plek die een beetje uit het zicht ligt, en daardoor heeft het JOP – zelfs bij slecht weer – een grote aantrekkingskracht op jongeren, ook vanuit de rest van Hulst of de gemeente Terneuzen. Maar daardoor ook een slechte naam.”Er is een tijd geweest dat het hier best een rotzooi was. Er werden bierflesjes kapot gegooid, er waren mensen in de omgeving onrustig. Het was niet heel fijn. Er stond ook graffiti op de muur met hakenkruizen en andere rotzooi. Daar schrokken we zelf ook een beetje van, we hadden zelf niet door dat de mensen hier omheen er zoveel last van hadden”, vertelt Christian.
Van de zomer besloten ze het hok zelf opnieuw te verven en de troep op te ruimen. Maar korte tijd later, ging het toch weer mis. Christian raakte aan de praat met dorpsgenoot Ron de Kort, die als commissielid in de Hulster politiek al meerdere malen aan de bel had getrokken over de achtergelaten rotzooi, ook van drugsnaalden en plastic wietzakjes, en de overlast van jongeren. “Toen is het balletje gaan rollen.”
‘Er is niks voor de jeugd te doen”
De Kort trok zich het lot van hen aan. “Ze zijn best van goede wil en willen de omwonenden helemaal geen overlast bezorgen. Want het JOP is voor hen een te belangrijke plek om bij elkaar te komen. Vooral in coronatijd. Ze kunnen nergens terecht! De cafés zijn dicht, er is helemaal niets voor hen te doen!”Door De Korts’ tussenkomst, mocht Mischa Serrarens uit Kruispolder het JOP onder handen nemen met graffitischrijfkunst. Samen met de jongeren bedachten ze een kleurrijke tekening met grappige vogels en vette teksten. En natuurlijk kreeg ook de ‘handtekening’ van de jongeren zelf – #53 – een plekje op de muur. “Geen idee wat die hashtag 53 betekent of waar het vandaan komt. Zo heet het hier al jaren!” Ook de veertienjarige zoon van Mischa, Niobe, stak een handje toe.
Christian en Niels en enkele vrienden namen zelf de blauwe achtergrond voor hun rekening. Ze hopen dat hun plek er nu zo leuk uitziet dat andere jongeren het niet in hun hoofd zullen halen om er weer overheen te ‘kalken’. Nu nog een extra prullenbak en wat peukenpalen, en dan is het helemaal af, menen ze. Een paar wensen hebben ze nog wel. “Wat verlichting en een extra bankje, zodat we niet tegen de pingpongtafel hoeven aan te leunen en allemaal droog kunnen zitten.”Want droog en warm binnen zitten bij iemand thuis, zou met dit weer misschien best wel lekker zijn; een eigen plek waar ze niemand tot last zijn, is toch fijner.
