De omstreden radartoren die sinds drie jaar bij het buurtschap Kreverhille aan de Westerschelde staat, hoeft niet weg. De gemeente Hulst geeft een gewijzigde omgevingsvergunning af.
De vergunning voor de bouw van de radarpost en het openbare trappenhuis was dit voorjaar vernietigd door de rechtbank. De gemeente had de vergunning ruimtelijk niet goed onderbouwd en onvoldoende gemotiveerd waarom zij was afgeweken van het negatieve advies van de welstandscommissie, vond de rechter.
De gemeente Hulst heeft nu haar huiswerk opnieuw gedaan. In het nieuwe besluit verwijst de gemeente naar een notitie die begin juli door de opdrachtgever Rijkswaterstaat is aangeleverd. Hieruit blijkt dat de uitkijkpost niet voor negatieve effecten op het naastgelegen Natura 2000-gebied, de stikstofuitstoot, het landschap, het water en de cultuurhistorie zorgt. Het is bovendien uit maatschappelijk oogpunt van belang dat bezoekers de toren ook kunnen beklimmen, vindt Hulst. Bezoekers krijgen zo meer inzicht in het belang van de nautische veiligheid op de Westerschelde.
De radartoren is de inwoners van Kreverhille een doorn in het oog. (foto: Omroep Zeeland)
De welstandscommissie had eerder geoordeeld dat de vormgeving van de toren met de trap aan de buitenkant ‘onvoldoende passend’ was voor deze plek. Omdat het trappenhuis rondom de toren heen is gelegd, zou deze ‘aanzienlijk forser en plomper’ worden, en ’te sterk beeldverstorend’. De welstandscommissie had daarom geadviseerd om het uitkijkpunt te schrappen en in elk geval in overleg te treden met omwonenden om de ‘inbreuk op het omringende landschap’ te verminderen.
Privacy is in het geding
Inwoners van Kreverhille die bezwaar tegen de vergunning hadden gemaakt, gaven in de rechtszaak aan dat dit overleg nooit heeft plaatsgevonden. Zij werden letterlijk overvallen door de komst van de radarpost en willen de toren – ook al staat ie er al drie jaar – weg hebben; hun privacy wordt verstoord als toeristen de toren beklimmen en ’s avonds staat het parkeerterrein bij de dijk regelmatig vol met auto’s. Ook denken ze dat de vogels in het nabijgelegen natuurgebied last hebben van de toren.
Met de drukte valt het mee
De gemeente Hulst zegt dat het erg meevalt met het gevreesde extra autoverkeer van en naar de toren. Parkeren gebeurt uitsluitend op het openbare parkeerterrein aan de voet van de Zeedijk. Ze geeft aan dat de uitkijktoren geen toeristische voorziening is en vooral bedoeld is voor passerende fietsers. De smalle trap maakt dat deze ook helemaal niet is ingericht om grote groepen bezoekers te ontvangen. Echt druk is het er nooit, concludeert de gemeente uit waarnemingen, ook omdat de toren enkel tussen zonsopgang en zonsondergang te beklimmen is. “In het worst-case mag worden uitgegaan van 24 verkeersbewegingen per etmaal.”
Extra maatregelen zijn volgens Hulst dus niet nodig. In het nieuwe besluit is wel bevestigd dat de verlichting voortaan uitgaat. Ook ’s nachts blijft het donker. Alleen onderhoudspersoneel kan het licht aanzetten bij een storing in of rond de toren. “Nu de toren niet meer is verlicht, is er geen sprake meer van mogelijke significante gevolgen op het Natura 2000-gebied.”
Belang van nautische veiligheid
Over het negatieve advies van de welstandscommissie zegt de gemeente dat het technisch niet mogelijk was om een inwendige trap voor het publiek te maken. En aan de buitenzijde moest de trap nu eenmaal een bepaalde breedte hebben, vanwege de toegankelijkheid en de veiligheid voor de bezoekers.
De gemeente vindt het ‘uit maatschappelijk oogpunt’ juist zo belangrijk dat de toren een dubbele functie heeft gekregen, dus ook voor publiek toegankelijk is. Bezoekers kunnen op deze manier meer inzicht krijgen in het belang van de nautische veiligheid op de Westerschelde. De ‘unieke en uitzonderlijke situatie’ om de radartoren een dubbelfunctie te geven, was voor de gemeente reden om af te wijken van het advies van de welstandscommissie. De kosten voor het verwijderen van de trap zouden ook te hoog worden, vindt Hulst.
Opnieuw in beroep
Jan Hamelink, een van de bezwaarmakers, zegt dat de omwonenden het besluit van de gemeente gaan bestuderen. Hij kondigt aan zeker in beroep te gaan.
